Watercultuur

In een viskwekerij worden bijvoorbeeld vis en schaaldieren gekweekt in de zee. De faciliteit bestaat meestal uit netten of kooien die zijn bevestigd aan ankers op de zeebodem of drijvende platforms. Aquacultuur kan een manier zijn om voedsel te produceren dat een aanvulling kan vormen op of een vervanging kan zijn van traditionele visserij, die anders beperkt zou kunnen worden door duurzaamheidskwesties en overbevissing.

Viskwekerijen kunnen verschillende soorten en maten hebben en kunnen variëren afhankelijk van wat er wordt gekweekt en de omstandigheden waarin ze zullen worden gekweekt. Enkele voorbeelden van soorten die in de aquacultuur kunnen worden gekweekt, zijn zalm, forel, mosselen, oesters, garnalen en zeewier.

Zeedieren zoals mosselen, slakken, schaaldieren en koralen voeden zich met de vorming van calcium voor hun schelpen en skeletten. De schelpen worden in hun lichaam gevormd met behulp van carbonaat.

Onderzoek hoe de pH-waarde van het water kalk beïnvloedt en dus ook de leefomstandigheden van zeedieren

Aquacultuur werkt door landbouw in een gecontroleerde omgeving in de zee. Afhankelijk van het specifieke type aquacultuur kan wat wordt gekweekt worden bewaard in netten of kooien die aan de zeebodem zijn bevestigd, of op drijvende platforms.

Eenmaal in de aquacultuurstructuur geplaatst, wordt het gevoed en verzorgd. Het voer kan visvoer, algen of andere voedingsstoffen zijn. Het bedrijf dat de viskwekerij beheert, houdt de omstandigheden in de viskwekerij in de gaten en past factoren zoals watertemperatuur, zuurstofgehalte, waterkwaliteit en de hoeveelheid aangevoerd voedsel aan om de groei van de gekweekte vis of schaaldieren te optimaliseren.

Hoewel aquacultuur veel voordelen kan hebben, kunnen er ook uitdagingen zijn met aquacultuur, waaronder het risico op ziekten bij gekweekte organismen, milieueffecten zoals vervuiling en de verspreiding van invasieve soorten, en de impact op het lokale ecosysteem.

Het is belangrijk om te beschikken over passende regelgeving en monitoring om deze risico's tot een minimum te beperken en ervoor te zorgen dat de aquacultuur op duurzame wijze wordt ontwikkeld.

Met automatische temperatuurcompensatie voor het meten van de zoutconcentratie in zeewater.

Zo eenvoudig is de refractometer te gebruiken:

1. Plaats een druppel van het te onderzoeken water op het observatieplaatje.
2. Plaats het doorzichtige deksel eroverheen.
3. Houd de refractometer tegen het licht in en lees de schaal af.

De automatische temperatuurcompensatie maakt de refractometer bijzonder geschikt voor gebruik in het veld.

Wanneer wat wordt gekweekt de gewenste grootte heeft bereikt, wordt het geoogst.

Het oogstproces kan variëren afhankelijk van het type en kan methoden omvatten zoals trawlvisserij, duiken of oogsten per boot of helikopter.

Eenmaal geoogst, worden ze meestal verwerkt en klaargemaakt voor verkoop of verdere verwerking.